உ

திருச்சிற்றம்பலம்

என்னுடைய தாய்

அன்றென் சிறுவயதில் அன்னையுன் கோயிலுக்குச்
சென்று தொழுதழுது சேவித்தேன் - என்றென்றும்
என்னுடைய தாய்த்தோன்றும் எல்லா உணர்வுள்ளும்
என்னுடைய தாய்நீ இரு

இருந்தும் கிடந்தும் எனைச்சார்ந்தோர் உள்ளம்

வருந்தும் படிவாழ்ந்தோன் மாறித்- திருந்திட
என்றாய் பரிவோ(டு) 'எழுந்தென் அருகேவா!'
என்றாய் உனக்கெவர்தாம் ஈடு?

ஈட்டும் பொருளைஎல்லாம் என்மனம் போல்வீணர்

காட்டும் வழியில் களைந்துள்ளம் - வாட்டமுற்ற
காலை கடைத்தேற வேண்டிநான் உன்றன்இரு
காலை அடைந்தேன் கதி

கதறி அழுங்குழவி கண்(டு)அன்னை உள்ளம்
பதறிப் பரிந்தெடுக்கும் பாங்காய்ப் - பதடியென்னை
வாரி எடுத்தணைத்த வண்ணம் நினைந்தென்கண்
வாரி எனவடிக்கும் நீர்

நீராம்பல் போல்நிறத்து நேத்திரமும் நெற்றியிலே

சீராய்த் திகழும் திலகமும் - நேர்கண்ட
போதில் வசமிழந்தேன் போற்றியினி நின்பாதப்
போதில் அடைவேன் புகல்

புகலற் கரியநின் பொற்பைஇப் புல்லன்

புகழ்ந்திட நாணும் பொழுதென் - அகத்துள்
பரவும் ஒளிஉருவைப் பார்த்தவண்ணம் பாடிப்
பரவும் பரவசமாய் நா

நாடோறும் நாயேன் நடத்தும் செயல்களின்
ஊடேநின் ஆற்றல் உணரவைத்(து) - ஈடேறும்
வண்ண(ம்) அறிவித்தாய் மாசில் மரகத
வண்ண மணியனைய நீ

நீயென்றன் நெஞ்சமெனும் வானில் முழுமதியாய்க்

காய்கின்ற காட்சிதனைக் கண்டகணம் - மாயை
மறைக்கும் திறனிழந்து மாய்ந்தது!நீ அன்றோ
மறைக்கும் முதலாம் பொருள்

பொருளுணர்ந்துன் பேரைப் புகலும் வரத்தை

அருளும் திருநாள் அருகில் - வருமென்று
காத்திட வைப்பாயோ? காலடியைப் பற்றிநின்றேன்
காத்திட வாராய் கடிது

கடிமணம் நீபுரிந்த காதலனை மீனக்

கொடியுடன் கோலோச்சச் செய்தாய் - அடியேன்உள்
ஒன்றும் வகையில் உனையுணர வைத்தாய்வே(று)
ஒன்றும் உயர்ந்ததெனக்(கு) அன்று

யாப்பு: இது பின்மடக்குப் பதிற்றுப் பத்தந்தாதி வகையைச் சேர்ந்தது:

..அனந்த் (ஜூலை 12, 2005)

23-6-2010

என்னுடைய தில்லை இறை

உ சிவமயம்

திருச்சிற்றம்பலம்

தில்லை இறை

பொன்னும் பொருளும் புவியுள்ள போகமெல்லாம்

இன்னுமிக வேண்டும் எனவிழைந்தேன் - இன்றெதுவும்
என்னுடைய தில்லை எனநான் உணரவைத்தான்
என்னுடைய தில்லை இறை… … … 1

வாழ்வும் அதன்பின்னே வந்தென்னை வாட்டுகின்ற

தாழ்வும் எனச்சுழலும் சக்கரத்தில் - வீழ்ந்துலகில்
மன்றாடும் என்நிலையை மாற்றினான் தாள்தூக்கி
மன்றாடும் தில்லை மருந்து… … … 2

பொய்யான தேகத்தை மெய்யென்று போற்றிநான்

ஒய்யார மாக உலவிவந்தேன் - கைவிட்டின்(று)
அத்தனையும் போன நிலையில் அறிந்தேன்என்
அத்தனைத் தில்லையில் யான்… … … 3

யாரேது கூறினும் ஆங்கவர்தம் சொற்கேளா(து)

ஊர்ப்பகை தேடி உழன்றேன்நான் - சீர்திருத்தத்
தாதையென வந்து தயைபுரிந்து காணவைத்தான்
தாதையெனத் தில்லைநடச் சால்பு… … … 4

கற்றுணர்ந்தோம் என்ற களிப்பில் மிகச்செருக்(கு)

உற்றலைந்த என்னை உறவாகப் - பற்றி
நடத்தை திருத்திஎன்னுள் நாட்டிவிட் டான்தன்
நடத்தையத் தில்லைநா தன்… … … 5

நோயால் உடல்தொய்ந்து நொந்திருந்த வேளையிலும்

வாயால் ஒருதரமும் வாழ்த்தேனைக் - காயா(து)
உடுக்கை இழந்தோன்கை போல்உதவிக் காத்தான்
உடுக்கை ஒலிதில்லை யோன்… … … 6

சென்றவனைக் கோவிலிலே சற்றேனும் சிந்திக்க

இன்றெனக்கு நேரமில்லை இன்னொருநாள், - இன்னொருநாள்
என்றேனைத் தான்வலிய ஏற்றதால் நான்சுவைத்தேன்
என்றேனைத் தில்லையில் இன்று… … … 7

இவ்வுலக இன்பமெல்லாம் என்றும் சதமென்று

வெவ்வகைப் போகத்தில் வீழ்ந்திருந்தேன் - கவ்வித்
தனக்கிடம் பற்றிஉளம் தங்கிவிட்டான் பெண்ணைத்
தனக்கிடம் கொள்தில்லைச் சம்பு… … … 8

இரந்தோருக்(கு) இல்லையெனக் கூறிஎன் செல்வம்

கரந்தேனின் நெஞ்சமெனும் கல்லில் - சுரந்ததோர்
வாரி எனவந்தான் மாற்றார்க்கும் தன்னருளை
வாரி வழங்குதில்லை வாழ்வு… … … 9

பல்வகையில் பாவியெனைப் பாலித் தருள்செய்து

நல்லவனாய் ஆக்கிஎந் நாளிலுமென் - அல்நீக்கி
உள்ளக் குகையில் ஒளிர்கின்றான் தானென்றும்
உள்ள னெனத்தில்லை யோன்… … … 10

-------------------------------------------------------------------

.. அனந்த் 20-2-2005 

http://groups.yahoo.com/group/santhavasantham/message/10624

ஆனந்தத்தாண்டவர் அந்தாதி

உ சிவமயம்  திருச்சிற்றம்பலம் திருவெள்ளியம்பலம்

 17-1-2005

ஆனந்தத்தாண்டவர் அந்தாதி

 காப்பு

    சந்தனக் காப்பணிந்தோய்! சார்ந்தேன் நினதடியை

    உந்தை நடிப்பில் உணர்விழந்தோர் உந்தலினால்
    வந்திங்(கு) அடியேன் வடிக்க முயலுமிந்த
    அந்தாதிக் குன்றனருள் தா.

 

செய்யுள்

1. வெள்ளித் திரைக்கிடையில் தங்கநிறச் செங்கதிரோன்

    மெள்ளவே மூழ்குமந்த வேளையிலே - வெள்ளமுடன்
    வெண்டிங்கள் தாங்கிடும் வேணியனின் ஆடலகக்
    கண்கொண்டே உண்டிடுவேன் யான் 

2. யானென் றறியாமை யால்நினைக்கும் நோய்தீர்ந்து
    ஞான நிலையென்று நானடைவேன்? - மோனமாய்
    நின்றிருந்தே காலத்தை நீட்டிவிட்டீ ராதலினால்
    இன்றே இறுப்பீர் விடை

3. விடையிருப்பீர்  நல்லதொரு வேடம்போட் டெங்குங்
    கடைவிரிப்பீர் கால்தூக்கி யாடித் - தடையின்றி
    ஈவேன்யான் என்றெனக்குக் கைச்சமிஞ்ஞை காட்டிடுவீர்
    போவேனோ வேறோ ரிடம்

4.  இடப்பாகம் நீர்ஏற்ற ஈசுவரி தேவி
    அடக்காமல் விட்டதனால் ஆடி -  இடக்காக
    ஏதேதோ கூறியெனை ஏமாற்றப் பார்க்கின்றீர்
    யாதேயான் செய்யவிய லும்?

5.  உம்மென் றிருந்திடினும் ஊழிமுடி வெய்திடினும்
    சும்மா விடேனுமைச் சுந்தரரே - அம்மா
    பரதேவி பால்சென் றழுவே னதற்குள்
    வரமளிப்பீர் வேண்டாமிவ் வம்பு

6.  அம்பளித்தீர் அன்றவ் வருச்சுனனுக் காதரவாய்க்
    கம்பேந்தும் வேடனாய்க் கானகத்தில் - எம்பவநோய்
    தீர்த்திடென் றாலேன் திகைக்கின்றீர் உம்முடைய
    கீர்த்தியறி வான்அம் புலி

7.  புலித்தோ லணிந்த பசுபதியே! போற்றிப்
    புலிப்பாதர் பேணுங்கால் தூக்கித் - தளுக்காய்ச்
    சலிக்காம லாடும் சதானந்தக் கூத்தில்
    வலிக்காதோ உன்றனிடக் கால்?

8.  கால்மாற்றி யாடக் கனகசபை விட்டெங்கள்
    சேல்விழியாள் தென்மதுரை சேர்ந்திட்டீர் - பால்வண்ண!
    ஆதிரையில் உன்நடனம் ஆங்குநான் கண்டன்றோ
    வாதின்று செய்யவந் தேன் 

9.  தேனார் மலர்ப்பாதம் தூக்கி யிஇடவலமாய்த்
    தான்தோன்றி யாகநீர் மாற்றுவதைத் - தானறிந்து
    கண்டிலேன் தாளென்று கைவிரித்தான் ஏழுலகும்
    உண்டவன்முன் நாளதனில் ஓர்ந்து

10.ஓரோர் கணமும்ஐய! உன்நினைவே யென்னகத்தில்
    நீரோட்ட மாக நிலைத்ததனால் - பார்கடந்து
    நாதாந்தத் துள்நடிக்கும் நாத!உனை யான்கண்டேன்
    வேதாந்த ஞானவெளி யில்

  

முடிப்பு

    அம்போ ருகபாதன் ஆனந்தத் தாண்டவத்தை
    என்போற் சிறுவனு மிஇன்பமுடன் - தன்போக்கில்
    கூறி மகிழத் துணிந்தேன் குறைபொறுப்பீர்
    மாறிடா மாண்புடனே நீர்

குறிப்புகள்:

பாடல் 1. காப்புப் பாடல்: மதுரை மீனாக்ஷி சுந்தரேசுவரர் கோவிலில் உள்ள முக்குறுணிப் பிள்ளையாரின் சந்தனக் காப்பணிந்த கோலத்தை நினைவு கொண்டு, "ஐயனே! உன் தந்தையின் நடனத்தில் மெய்ம்மறந்து எழுந்த உள்ளத் தூண்டுதலால் அவனது தாண்டவத்தை அந்தாதிப் பாடலாக எழுத நினைக்கும் இந்த அடியவனுக்கு அருள்புரிவாய்!" என வேண்டுவது.

பாடல் 2. மதுரையில் உள்ள வெள்ளியம்பல நடராசனின் ஆனந்தக் காட்சியையும், தில்லையிலுள்ள பொன்னம்பலத்தாடுவானின் அழகிய காட்சியையும், வெள்ளிநிற அலைக்கடலில் தங்கநிறக் கதிரோன் அத்தமனமாகும் பிரதோஷ வேளையின் மாட்சி ஒருங்கே மனத்தகத்தில் நினைவுறுத்தும் என்பது.

பாடல் 6. முன்பு வேடன் (கிராத) வடிவில் வந்து அர்ச்சுனனுனுக்குப் பாசுபதமென்னும் அம்பை அளித்துள்ளீர், சாபத்தினால் தேய்ந்து மறைந்துகொண்டிருந்த சந்திரனை உம் தலையில் தரித்துக் காப்பாற்றினீர்; இஇன்று என்னுடைய பிறவிப் பிணியை அகற்றல் உமக்கு எளிய செயலேயன்றோ என்று இறைஞ்சுதல்.

பாடல் 8: ஐயன் தில்லையில் தூக்கியாடும் இஇடது கால் வலியாதோ என்ற கவலையால், இமுன்னம் மதுரையில் பாண்டிய மன்னன் ஒருவன் காலை மாற்றியாடும்படி கேட்ட வேண்டுகோளுக்கிணங்கித் தன் வலதுகாலைத் தூக்கியாடிக் காட்சி தந்து 'அதிரவீசியாடி' என்னும் பேர்கொண்ட இஇறைவனின் சொல்லொணாத் திருக்கோலத்தைத் திருவாதிரை நன்னாளில் மதுரையம்பதியில் கண்டு களித்ததை நினைவு கூர்தல்.

 

திருமுருகன் அந்தாதி

உ சிவமயம்

 

பாடலின் பின்னணி:

1999-ஆம் ஆண்டில் நான் Dallas(Texas)-ல் வேலை நிமித்தமாகச் சில மாதங்கள் தங்கியிருந்தபோது அங்குள்ள தமிழ்ப்பெருமக்கள் ஒவ்வொரு சஷ்டியன்றும் விடாது அங்குள்ள கோவிலில் முருகன் சன்னிதிக்கு முன்பாக அமர்ந்து கந்த சஷ்டி கவசத்தையும் மற்ற பல முருகன் பாடல்களையும் பாடிப் பின் அருச்சனை, தூப, தீப, நைவேத்தியத்தோடு பூசையும் செய்துவந்த ஆனந்த நிகழ்ச்சிகளில் பங்குபெற வாய்ப்பு கிட்டியது.  என்னை வசப்படுத்திய அந்த குறும்புக்காரனைப் பற்றிப் பாடவேண்டும் என்ற வெறி உண்டாயிற்று. அதன் விளைவாய் எழுந்த  “திருமுருகன் அந்தாதி” என்ற எனது சிறு பாடல் தொகுப்பை ஒரு சஷ்டியன்று அவன் சந்தியில் வைத்து வணங்கினேன். இப் பாடல்கள் பிரம தத்துவத்தைச் சுப்பிரமணியன் என்ற பெயர் கொண்ட முருகன் எவ்வாறு சகுண  ரூபத்தில் இருந்தவாறே வெளிப்படுத்துகின்றான் என்ற கருத்தைப் பலவாறாகச் சொல்ல முயல்வன.  அவற்றிற்கு அடிப்படை திரு ஞானானந்த சுவாமிகளின் தபோவனத்தின் தற்போதையத் தலைவரான தவத்திரு நித்தியானந்த சுவாமிகள் அருணகிரிநாதரின் 'கந்தர் அந்தாதி'  பற்றிக் கனடாவில் நிகழ்த்திய உரையாகும்.

பொதுவாக, அந்தாதியின் முதல்பாட்டின் முதலில் வரும் சொல்லோ எழுத்தோ கடைசிப் பாட்டின் இறுதியில் ('மண்டலித்து') வருமாறு அமைப்பது வழக்கம். இவ்வந்தாதியை எழுதும்போது இது எனக்குத் தெரிந்திராததால், இந்த அமைப்பு இங்கு இல்லை.  

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

பிரமாதி ஆண்டு, சித்திரைத் திங்கள், முதல் நாள் (ஏப்ரில் 14, 1999)

                                                       

திருமுருகன் அந்தாதி

 

காப்பு:      

 

இன்னல் விலக்கவல்ல விநாயகப் பெருமானை, அவனது இளையோனாகிய முருகனின் அந்தாதியை இயற்றத் துணிந்த தகுதியொன்றுமில்லா எளியேனுக்குத் துணையிருக்குமாறு வேண்டுதல்:

      விக்கினங்க ளெல்லாம் விலக்கும் விநாயகனே!

      முக்கணனின் புத்திரரில் மூத்தவனே! - மிக்கப்
      பணிந்தனன் உன்னிளையோன் அந்தாதி பாடத்
      துணிந்தேற்கு நிற்பாய் துணை

 

குருவணக்கம்: பெருங்கவி திரு. அருணகிரிநாதரின் கந்தர் அனுபூதிப் பாக்கள் அப்பெரியார் தாம் அனுபவித்த பேரின்ப நிலையைப் புகல்வதாக அமைந்தவை. அப்பாக்களில் உட்கருத்தாய் அமைந்துள்ள தத்துவங்களை மிகத் தெளிவாகவும் இனிதாகச் சுவைக்குமாறும் எடுத்து இயம்பவல்ல, பேரறிவின் வடிவாகிய தவத்திரு. ஞானானந்தகிரி சுவாமிகள் அவர்களின் அவதாரமாய்த் திகழ்கின்ற, குருவாம் தவத்திரு. நித்தியானந்தகிரி சுவாமிகளின் அடி பணிதல்:

      கற்போற் கடிய கருத்துகள் கற்போர்க்குக்

      கற்கண்டும் கன்னலுமாப் போதிக்கும்-விற்பனனே!
      சத்திய ஞானமாம் வெற்பமரும் சத்குருவின்
      நித்தியா னந்தவுரு நீ!

 

அந்தாதி:

1. பிரமாதி என்னும் புது வருடம் தோன்றும் நன்னாளில் துவங்கிய இவ்வந்தாதி மாலை, தேவர் வணங்கும் சுப்பிரமணியனின் அடியாரின் புகழை, அவர் பிறவா நிலை அடைவதைக் காட்டுவதன் வழியாக, முதலில் தெரிவிக்கின்றது:

      பிரமாதி தேவரும் போற்றுகின்ற வேல்சுப்

      பிரமணிய! ஆதிப் பிரம! -பிரமாதி
      யாண்டிலே உன்புக ழோதுநல் லன்பருக்கு
      யாண்டும் பிறப்பில்லை யாம்

 2.     அவா, சினம் இவற்றின் விளைவாக வரும் நான், எனது என்னும் (அஹங்கார, மமகார) அறியாமையில் (மாயையில்) நாம் மூழ்காதிருக்க முருகனின் தாளை விரைந்தோடிப் பற்றுமாறு நம்மை இரண்டாவது பாட்டு அழைக்கின்றது:

      யாமென் றெமதென் றறியாமை யால்படு

      காமக் குரோதக் கடலதனில் - நாமென்றும்
      வீழத் தகுமோ விரைந்துவே லன்றாளில்
      தாழத் தருவோஞ் சிரம்
 
3.     திருச்செந்தூர் வாழும் கந்தப்பெருமான் தன் அடியார்களின் பக்தியில் வசப்பட்டு, மேற்கூறிய மாயை (அறியாமை) என்னும் வலையில் அவர்கள் சிக்கி வருந்தாமல், தன் பன்னிரு கரங்களால் அவர்களைக் காப்பான் என்று இப்போது சொல்லப்படுகிறது:

      சிரமங்கள் யாதுமிலை செந்தூர்வாழ்ச் செய்யோன்

      கரமது பன்னிரண்டுங் காக்கும் - மரண
      பயமில்லை மாயா வலையில்லை பத்தர்
      வயப்படும் வேலனரு ளால்
 

4.     ஆலமரத்தடியில் அமர்ந்து மாபெரும் முனிவர்களுக்கெல்லாம் ஞானத்தைப் போதித்த அப் பரமசிவனார்க்கே பிரணவ மந்திரத்தின் உட்பொருளைத் தான் குழந்தையாக இருந்தபோதே உபதேசித்தவன் அந்த முருகப் பெருமான். அவன் மிக்க தவமிருப்பார்க்கும் எளிதில் கிட்டாதிருப்பவன். அத்தகையோனைக் குறமகளான வள்ளி தன் பாதங்களை வருட வைத்தது விந்தையன்றோ? ("மாது குறமகள் பாதம் வருடிய மணவாளா" என்பார் அருணகிரியார்). இதன் உட்கருத்தாவது: அனுபூதி நிலையில், பெரியோர்கள் தம்மைத் தீராத காதலுடன்       (பக்தியுடன்) முருகனை நேசிக்கும் வள்ளியாக உருவகப்படுத்தி அவனுடன் ஒன்றுவர். (இஃது ஒன்பதாம் பாடலிலும் விளக்கப்படுகின்றது). அத்தகைய அடியார்கள் சிவனார்க்கும் முனிவோர்க்கும் எட்டாத முருகனைத் தம் வயப்படுத்துவர் என்பதே கீழ்வரும் பாட்டின் உட்கருத்தாம்:

       ஆலடியில் அன்றமர்ந் தண்டமெல்லாம் போதித்த

      சீலனுக் கேபிரமஞ் செப்பிய - மேலோனைக்
      கிள்ளை மொழிபேசிக் கால்வருடச் செய்தனளே
      கள்ளக் குறத்தி யவள்

 

5.     முருகனின் ஆறுமுகங்களில் மூன்று முகங்கள் வள்ளியையும் மூன்று தேவானையையும் நோக்கித் திரும்பிய நிலையில் உள்ளவாறு வடித்த சித்திரத்தையும் சிலையொன்றையும் யான் கண்டதுண்டு. அதை மனதில் வைத்துச்,  "சண்முகப்பெருமானே! நீ உன்னைச் சமமாக விரும்பும் வள்ளித்தாயார்க்கும், தேவானைத் தாயார்க்கும், ஆளுக்கு மூன்றாகத் தன் ஆறுமுகங்களைக் கொடுத்து விடுகின்றாய். அப்படி நீ செய்ததனால் தான் உன் மகவாகிய என்னிடம் பராமுகமாக இருக்கிறாய், அத்தகைய செயல் பாரபட்சமானதன்றோ?" என்று ஒரு அடியார் முருகனை (நையாண்டியாகக்) குறைசொல்வதாக ஐந்தாவது பாட்டில் சொல்லப்படுகிறது:

      வள்ளிக்கு மூன்றுந்தே வானைக்கு மூன்றும்போய்

      அள்ளிக் கொடுக்க அறுமுக!இப்- பிள்ளைக்கு
      மிஞ்சும் பராமுகந் தானோஎன் வேலவனே
      வஞ்சமே னென்றன் வசம்

6.     "அழகிய குமரக் கடவுளே! நீ முன்பு திருஞானசம்பந்தராய் அவதாரமெடுத்துச் சைவ சமயத்தைக் காத்ததொடு தமிழையும் தழைக்கச்  செய்தனையன்றோ? உன் அடியனாகிய என்னுடைய பிறப்பு-இறப்பு என்னும் தளையை (பந்தத்தை) அறுத்து எறிவது நீ செய்த அந்த அருஞ்செயல்களை விட உனக்குக் கடினமானதாக அமையக்கூடும்" என்று கூறும் வாயிலாக, இந்தப்பாட்டில் நம்முடைய பிறவிப் பிணியின் வலிமை (கொடுமை) விளக்கப்படுகிறது:

      சம்பந்த ராய்வந்து சைவத்தை யுந்தமிழ்ச்

      சம்பத்தை யுங்காத்த சுந்தரனே! - என்பந்தம்
      தீர்த்தென்னைக் காப்ப தெளிதல்ல வேயெங்கே
      பார்க்கலா முன்திறத் தை

 

7.     தன் பெருந்தாண்டவக் கூத்தினால் அண்டமெல்லாம் அதிர்ந்து நடுங்க வைக்கும் அப் பரமசிவன் பிரணவப் பொருளின் கருத்து பற்றித் தனக்கிருந்த ஐயத்தை உன்னிடம் கேட்டபோழ்து அதைத் தீயிலிட்ட தூசென ஒருநொடியில் தீர்த்துவைக்கும் ஆற்றலுடைய முருகா! என்றன் பிறவித் துயரை என்றுதான் போக்கிடுவாய்? என இப்பாட்டில் முறையிடப்படுகிறது:

      தையத்தை தாமென்று தாளத்தோ டாடியிவ்

      வையத்தை வேர்நடுங்க வைத்தோனின்- ஐயத்தைத்
      தீயினில் தூசாகத் தீர்த்தவனே! என்பவ
      நோயினைநீ என்றுதீர்ப் பாய்?
 

8.     "பாற்கடலிலே ஆதிசேடனெனும் பாம்பைப் பாயாகக் கொண்ட திருமாலின் மருகனாகிய முருகப்பெருமானே! நீ என்னை உன் குழந்தையாகப் பாவித்துக் காத்திடுவாய், உன் சரவணபவ என்னும் ஆறெழுத்து மந்திரமே என்னை மிகவும் அச்சுறுத்தும் மரணம் எனும் பயத்திலிருந்து விடுவிக்கும் துணையாகும்" என்று கூறுவதன் மூலம் முருகனின் திருநாமத்தின் உயர்வைப் பின்வரும் பாட்டு வெளிப்படுத்துகிறது:

      பாயாகப் பாம்பதனைக் கொண்டோன் மருக!நின்

      சேயாகச் சேர்த்தென்னைக் காத்திடுவாய்- நோயாக
      வந்திருந்து வாட்டும் மரண பயம்நீக்கும்
      மந்திரஞ்ச டாட்சரம தே

 

9.     இப்பாட்டில், முருகப் பெருமானைச் சார்ந்த உருவமெடுத்து நிற்கும் வள்ளியுடையதும், சேவல், மயில் இவற்றினுடையவும் அருவமான தன்மைகள் சொல்லப்படுகின்றன. வள்ளியானவள் (நான்காம் பாடலிற் கூறியவாறு) நம் சீவனைக் குறிப்பாள்; மயிலானது ஞானத்தைக்       குறிக்கும். (அது நமது உண்மைத் தன்மையை உணர்த்துவதாகும்); சேவல் நமது அகம் என்னும் நினைப்பைக் குறிக்கும்: அதாவது, எல்லையில்லாத ஆனந்த வடிவமான நம் உண்மை நிலையை அறியாது இந்த உடலை நாமாகக் கருதும் தன்மையே அகம் அல்லது அகம்பாவம் என்று கூறப்படும். அந்தத் தன்மையை நமக்கு நினைவு படுத்துவது முருகனின் சேவற்கொடியாம். சூரன் என்னும் அசுரத் தன்மை மாய்ந்தபோது அது மயிலாகவும் சேவலாகவும் மாறி முருகனை அடைந்தது எனக் கூறுவர்:

      தேனார் மொழிவள்ளி சேவல் மயிலெல்லாம்

      நானா ரெனவுணர நல்வழியாம் - கானாடும்
      வள்ளிசீ வன்மயில் ஞானஞ்சே வல்லகமென்
      றுள்ளியே யுன்னை யுணர்
 

10.    மேற்கூறியவாறு நாம் நம் உண்மை நிலையை (ஆத்ம சொரூபத்தை) உணர்ந்து முருகனெனும் அறிவுவடிவாக ஆகிவிடுவது தான் சுப்பிரமணியம் என்ற (அருவப் பொருளைக் குறிக்கும்) பெயரைப் பூண்டு அழகு உருவத்துடன் விளங்கும் முருகனை வழிபடுதலின் தத்துவமாகும். இக்கருத்து இறுதிப் பாட்டில் சுட்டப்படுகிறது: 

      உணர்ந்தியா னுன்னையுள் ளாக்கிடு முண்மை

      கொணர்ந்தவென் ஞான குருவே!  - புணர்ந்தியான்
      அப்பிரமத் தோடமையும் ஐக்கியவா னந்தமருள்
      சுப்பிரம ணீ!யெனக்கு நீ

 

முடிப்பு:    

 

அளவற்ற அருளை அள்ளி அளிக்கும் அம்முருகனுக்கு எளியேனான என்னால் என்ன தரவியலும் என வினவி இந்த எளிய அந்தாதிப் பாடல் தொகுப்பை அவன் ஏற்குமாறு வேண்டல்:

      நீண்டவென் முன்வினையை நீதா னகற்றினா

      யாண்டவா யாதுனக்கி யான்றருவேன் - பூண்டவுன்
      அந்தப்பல் லாயிர மாலையோ டேழையென்
      குந்து மணியையுங் கொள்.